maandag 18 juli 2011

hieperdepiep

Eigenlijk is het vandaag tijd voor een feestje, want opa Henkie wordt vandaag 75 jaar!!! Ik voel me alleen niet als een feestje. Ik ben de hele nacht wakker geweest en heb liggen hoesten, snotteren, 40gr koorts en ik werd gek van alle pijn! Om 6 uur heb ik Bas wakker gemaakt en hebben we het anker opgehaald. We zijn naar Porto Vecchio gevaren om daar een dokter te zoeken. Bas heeft via kanaal 9 de capitannerie opgeroepen en gezegd dat ik ziek was, maar geloof het of niet we mochten niet naar binnen, ze hadden geen plaats!!! we hebben toen in de baai voor de haven de boot maar voor anker gelegd en zijn met het bootje naar de kant gevaren. In de capitainnerie naar een arts gevraagd en toen ben ik op pad gegaan. Bij de Pharmacie heb ik het nog een keer gevraagd, het was daar om de hoek. zit ik in de wachtruimte te wachten, komt hij een patiënt halen en "schreeuwt" hij doodleuk tegen mij dat hij geen tijd heeft om mij te zien en jaagt me letterlijk weg. Echt helemaal verbouwereerd blijf ik achter... een arts die niet wil helpen.... terwijl hij het kan, wat voel ik me belabberd! De volgende patiënt die binnenkomt is een vrouw en toen hij mij nog steeds zag zitten toen hij haar kwam halen, begon hij eerst weer wat te schreeuwen, maar uiteindelijk, ik denk door die vrouw, zei hij wacht maar even..... Eindelijk!! Toen ik binnen mocht komen zei hij vite vite. opschieten, tuurlijk kon nauwelijks lopen. Hij keek ik mijn oren en keel en luisterde op mijn longen: diagnose...het is heel veel zei hij!!!!!! Nou daar was ik al achter, alhoewel mijn longen had ik nog niet gevoeld, gelukkig maar, stel je voor Met een heel recept met tig medicijnen stond ik later weer op straat! Op weg naar de apotheek. Toen ik die had, heb ik Bas gebeld en gevraagd of ze me wilden komen halen met het bootje. Voor de zekerheid de capitainnerie binnengelopen en wat blijkt.... de dokter had blijkbaar naar hun gebeld en gezegd dat ze geen mensen mochten doorsturen en dat ik daar "stampij" had gemaakt.... nou ja als je huilen stampij maken noemt, dan zal dat wel!!! De vrouw achter het bureau was in ieder geval verbolgen want ze hadden me niet naar hem gestuurd, alleen zijn telefoonnummer gegeven (en aangewezen waar hij was). Dus in de vol havenkantoor kreeg ik fijntjes te horen (voor zover ik het kon verstaan!) dat ze daar niet van gecharmeerd waren! Gastvrijheid in deze haven op en top.......
Ze hebben vannacht zeker geen plekje voor ons. op naar de volgende haven 30 nm noord, Solenzara!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten