Het armste land op het westelijk halfrond. Het ligt keurig
op onze route. Een klein eiland aan de zuidwest kust van Haïti is Ile a Vache.
We willen dit eiland, sinds we erover gelezen hebben op Trinidad, al aandoen.
Het lijkt ons erg bijzonder (http://www.friendsofileavachehaiti.com/). Nu wordt het een eiland dat we bijna aan gedaan
hebben. Bijna? Ja, bijna. We staan helemaal in de startblokken, alles
voorbereid. De boot vol diesel, water en heel veel boodschappen. De spullen
voor het weeshuis, kleding, schoenen en allerlei andere spullen die we weg
willen geven staan allemaal klaar.
We hebben het samen al vaak over onze veiligheid daar en op de weg er naar toe gehad. Het eiland zelf is heel veilig, maar hoe zit het onderweg? We hebben er over gelezen en iedereen die we spreken die er geweest is, is heel enthousiast. Het zag er allemaal veel belovend uit. Het plan was een stuk uit de kust te varen en op het laatst een haakse koers naar het eiland te zetten. We hebben zelfs uitgerekend hoe laat we moeten vertrekken om de twee nachten in het donker zo ver mogelijk uit de kust te zijn. Het zal wel loslopen, en met deze maatregel doen we het goed. Leek ons.
Gisteren keek Marieke op de site van de Bella Ciao. Zij hebben heel mooi verwoord waarom wij naar Ile a Vache willen (http://www.bellaciao.nl/frames/04.htm). Zij waren op weg vanuit Cuba naar Ile a Vache en kwamen aan de westkust mannen in kano's tegen die zich in de nacht probeerden vast te klampen aan hun catamaran. De bedoelingen waren niet geheel duidelijk, het kon uit wanhoop of uit winstbejag zijn. Hiervoor is Marieke steeds bang geweest en dit is te duidelijk. Heel recent en zonder overdrijven geschreven.
Tijd voor de scheepsraad. De kinderen en ik kwamen op een Marieke in tranen af. Daar gaan de dag voor vertrek je plannen. Iets waar je al zo lang naar uitkijkt, waar je nieuwschierig naar bent en je op verheugd. Frederique vond dat we een anonieme stemming moesten houden of we toch naar Ile a Vache zouden gaan en Kathelijn leefde op bij het idee dat we bij het alternatief in hotels gaan slapen, uiteraard met zwembad.
De gevaren van piraterij staan onze kinderen niet echt voor ogen. Piet Piraat is ook niet erg angstaanjagend. Met de ervaring van de BellaCiao in ons achterhoofd, vinden wij naar Ile a Vache gaan, met drie kleine kinderen, geen optie. We zijn niet bang aangelegd en houden van avontuur, maar zoeken het (ongedefinieerde) gevaar liever niet op als het niet nodig is. We kunnen geen kansberekening maken over het te nemen risico. Het is niet in te schatten. Dit soort beslissingen, ga ik wel, ga ik niet, moet je met je verstand nemen en niet met je gevoel. Dus we gaan niet. Of we het erg vinden om Ile a Vache over te slaan? Heel erg, echt heel erg jammer. Maar is het dramatisch? Nee, het is even slikken en weer doorgaan. Blik op vooruit, want er is nog zoveel anders moois.
We hebben niet lang nagedacht over het alternatief. Dan gaan we naar Cuba. Tijd van vertrek blijft hetzelfde, het is een dag extra varen. Niet erg, de boot ligt weer helemaal afgeladen. Cuba is ook een fantastisch land en ook daar zijn onze spullen ook van harte welkom. Vamos a Cuba!
We zijn ook weer helemaal bij met de scheepsjournalen (38 en 39).
We hebben het samen al vaak over onze veiligheid daar en op de weg er naar toe gehad. Het eiland zelf is heel veilig, maar hoe zit het onderweg? We hebben er over gelezen en iedereen die we spreken die er geweest is, is heel enthousiast. Het zag er allemaal veel belovend uit. Het plan was een stuk uit de kust te varen en op het laatst een haakse koers naar het eiland te zetten. We hebben zelfs uitgerekend hoe laat we moeten vertrekken om de twee nachten in het donker zo ver mogelijk uit de kust te zijn. Het zal wel loslopen, en met deze maatregel doen we het goed. Leek ons.
Gisteren keek Marieke op de site van de Bella Ciao. Zij hebben heel mooi verwoord waarom wij naar Ile a Vache willen (http://www.bellaciao.nl/frames/04.htm). Zij waren op weg vanuit Cuba naar Ile a Vache en kwamen aan de westkust mannen in kano's tegen die zich in de nacht probeerden vast te klampen aan hun catamaran. De bedoelingen waren niet geheel duidelijk, het kon uit wanhoop of uit winstbejag zijn. Hiervoor is Marieke steeds bang geweest en dit is te duidelijk. Heel recent en zonder overdrijven geschreven.
Tijd voor de scheepsraad. De kinderen en ik kwamen op een Marieke in tranen af. Daar gaan de dag voor vertrek je plannen. Iets waar je al zo lang naar uitkijkt, waar je nieuwschierig naar bent en je op verheugd. Frederique vond dat we een anonieme stemming moesten houden of we toch naar Ile a Vache zouden gaan en Kathelijn leefde op bij het idee dat we bij het alternatief in hotels gaan slapen, uiteraard met zwembad.
De gevaren van piraterij staan onze kinderen niet echt voor ogen. Piet Piraat is ook niet erg angstaanjagend. Met de ervaring van de BellaCiao in ons achterhoofd, vinden wij naar Ile a Vache gaan, met drie kleine kinderen, geen optie. We zijn niet bang aangelegd en houden van avontuur, maar zoeken het (ongedefinieerde) gevaar liever niet op als het niet nodig is. We kunnen geen kansberekening maken over het te nemen risico. Het is niet in te schatten. Dit soort beslissingen, ga ik wel, ga ik niet, moet je met je verstand nemen en niet met je gevoel. Dus we gaan niet. Of we het erg vinden om Ile a Vache over te slaan? Heel erg, echt heel erg jammer. Maar is het dramatisch? Nee, het is even slikken en weer doorgaan. Blik op vooruit, want er is nog zoveel anders moois.
We hebben niet lang nagedacht over het alternatief. Dan gaan we naar Cuba. Tijd van vertrek blijft hetzelfde, het is een dag extra varen. Niet erg, de boot ligt weer helemaal afgeladen. Cuba is ook een fantastisch land en ook daar zijn onze spullen ook van harte welkom. Vamos a Cuba!
We zijn ook weer helemaal bij met de scheepsjournalen (38 en 39).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten