Het is ongelofelijk hoe vaak we worden aangesproken
over onze drie mooie blonde dames. Heel vaak krijgen we vragen in de trant van
- they are beautiful
- are they all yours?
- no son?
- where is the boy?
Het lijkt hier wel heel uitzonderlijk om drie
dochters te hebben en geen zoon. Alhoewel het met stelligheid ontkend wordt
door een local, krijg ik van al die opmerkingen het idee dat het hebben van een
zoon hier toch nog wel van waarde is! Ach ja, maakt me ook niks uit, want op
deze manier hebben we altijd meteen contact met de echte locals en krijgen we
de leukste gesprekken, tips en andere klets. Prima dus.
We liggen nu in het ultieme van de Carieb, de Tobago
Cays. Je moet de masten dan wel even wegdenken, want ik zie meer ankerlichten
dan sterren. Voor het eerst heeft Bas vanavond gerefereerd aan zijn eerdere
rondje Atlantic. We hadden het namelijk over de Cays en hoe geweldig iedereen
dit vindt en toen zei Bas "20 jaar geleden was dit ultiem. Toen lagen we
hier met 5 boten 's nachts". Om het contrast aan te geven; we liggen hier
nu met meer dan 50 boten. Natuurlijk is het schitterend, geweldig en mooi, maar
van ongerept en ongeschonden is geen sprake! Het lijkt er in ieder geval op
alsof de crisis dit eiland links heeft laten liggen.
Wij vinden het contrast met 20 jaar geleden een
goede reden om zelf snel naar de pacific te gaan zeilen, want hoe zal het daar
oer 20 jaar zijn?
Dream on zullen we maar zeggen.
We zijn nu bijna 3 weken in de Carieb. Het credo live
slow and relax is hier zeker nog steeds van toepassing. Het internet is te
langzaam om scheepjournaals te uploaden, dus doen we deze even in vogelvlucht.
De eerste week hebben we genoten, bijgetankt, hard
gewerkt, geklust en het eiland Trinidad verkend. We hebben de meest mooie en
bijzondere mensen ontmoet en genoten van onze eerste roti. Heerlijk. Trinidad
is een land van uiterste, maar zeer zeker de moeite waard om te bewonderen. Wij
zijn onder meer naar een natuurlijk asfasltmeer geweest (zijn er drie van de op
wereld), hebben in mangrove gevaren en het verschil tussen rijk en arm ervaren!
Vervolgens zijn we op Lijns verjaardag naar de
schitterende baai van Charlotteville op Tobago gevaren. Daar hebben we op de
31ste haar verjaardag gevierd op het strand met oliebollen en 's avonds hebben
we het nieuwe jaar met andere boaties ingeluid in een lokaal restaurantje.
Tobago hebben we in ons hart gesloten. De mensen zijn er vriendelijk, de natuur
is schitterend (ze hebben het oudste beschermde regenwoud van het westelijk
halfrond) en er is nog geen sprake van massa toerisme. Ook daar hebben we een
heerlijke week gehad.
Na deze week werd het tijd om door te varen naar
Grenada. Tja, daar zijn wij niet zo lovend over. Bas omschreef het als, "
je wordt behandeld als inbreker, maar je moet er wel je geld achter laten en
als het kan zo veel mogelijk ook". Door alle toeristen en daarbij
behorende toeristische attracties, zag je bijna het moois niet meer! Dat is
jammer, want het is er wel weer heel, heel mooi! Tijdens een tour over het
eiland hebben we gelucht in Grenville. Daar hebben we gegeten tussen de locals,
het leek een soort van veredelde gaarkeuken, en dat was zo gaaf. Dat sfeertje.
We werden er allemaal vrolijk van. Het weer heeft deze week overigens ook niet
bijgedragen aan het Carieb gevoel! Als ik in de toekomst aan Grenada denk, dan
denk ik aan de boot in True Blue Bay die we van de rotseen gesleept hebben. Dat
vond ik spannend en ik ben blij dat we hebben kunnen helpen!
Na een dag of vijf zijn we doorgevaren naar St
Vincent en de Grenadines. We hebben ons ingeklaard op Union Island. De aankomst
was geweldig en het water was zo mooi. De kleurschakeringen, woh! Dit is het,
dit zijn de foto's uit de reisfolder. Hiervoor hebben we het gedaan. Het is
echt heel mooi hier. Het is niet druk in Clifton Bay en we liggen eerste rang
voor het rif. Mooier kan het niet. Ik maak voor het eerst kennis met de
boatboys. Het is even wennen. Ze zijn gelukkig niet opdringerig en het heeft
wel iets zoals ze hier rondvaren en je groeten. Ook het dorpje is leuk. De
mensen zijn weer heel vriendelijk. Tuurlijk willen de mensen hier verdienen aan
ons kapitalisten, maar dan wel met een smile! Dit konden we na Grenada wel even
gebruiken.
Nu dus op de Cays. Vanmiddag aangekomen. Het is een
hoefijzervormig rif waarbinnen onbewoonde eilandjes liggen. Binnen het rif kun
je ankeren. Het is een beschermd natuurgebied. Vanmiddag al de eerste
schildpadden gezien. Liedje heeft er met Bas zelfs eentje dichtbij een
onderwater gespot. Zo gaaf.
Vanavond hebben we bij ons op de boot gebarbecued
met de bemanning van de Cedo Nulli en de Ile du Nord. Morgen gaan wij met onze
snorkel genieten van het leven van Nemo. We vermaken ons hier dus nog prima!
Hallo daar,
BeantwoordenVerwijderenHier is het min 8, het sneeuwt en het is glad, deze week de langste spits ooit , meer dan 1000 km .
Dus geniet van het weer, snorkel ze en veel plezier
Gr. Bart. Xxxx