Nevis

We hebben Guadeloupe toch los kunnen laten, met moeite. De oversteek naar Nevis is heel erg snel geweest. In 11 uur legden we 80 mijl af. Een gemiddelde van 7,3 knopen! En zo kwamen we aan op Nevis. De bedoeling was om te ankeren op Montserrat. Terwijl we het eiland passeren bedenken we dat de ankerplaats onrustig zal zijn, en nog onrustiger wordt met het weer van de komende dagen. We besluiten om door te gaan naar Nevis, zo’n 40 mijl verder. Ondertussen kijken we naar de door lava overspoelde hoofdstad van Montserrat, Plymouth. In de lavastroom zie je de restanten van huizen en grote gebouwen. Het eiland is nog maar voor een derde toegankelijk, want de vulkaan is nog niet rustig. De laatste uitbarsting was in 2010. Mijn laatste uitbarsting is veel recenter.

In de middag komen we aan bij Charlestown, Nevis. Terwijl ik bezig ben met inklaren, heeft Marieke kennis gemaakt met een vrouw die ons spontaan een stuk van haar eiland gaat laten zien. Ze is heel erg trots op haar eiland en dat is heel terecht. Het zal je misschien verbazen, maar het is weer een mooi eiland. Wederom veel groen, maar geen regenwoud. Wel zijn er veel aapjes op het eiland, ooit door de Fransen ingevoerd. Verder heeft Nevis leuke stranden en we vinden de mensen erg vriendelijk. Na Nevis gaan we naar St Christopher, oftewel St Kitts, maar daar over later meer…..
 

We hebben ons goed vermaakt op Nevis. Ook heb ik Nevis opnieuw leren uitspreken. Na 21 jaar Nevvis te hebben gezegd, weet ik nu dat het Nievis is. Frederique vroeg nog hoe ze aan die naam kwamen, maar toen ik begon over een visser die niets ving haakte ze af.