Cuba was het alternatief. Een mooi land met een bewogen geschiedenis. Voor mijn gevoel wordt daar nog iedere dag geschiedenis geschreven. Ondanks dat dit een heel bijzonder land is, slaan we het voorlopig toch over. Het ging als volgt. We hebben zaterdagavond afscheid genomen van de Annalena in Boqueron en in de avond voeren we weg uit de baai de beruchte Mona Passage in. We schoten lekker op en de stemming was best. Marieke en ik waren ons druk aan het inlezen om een plannetje te maken voor Cuba. Totdat we maandagmiddag de kaartplotter uitzoomden en we de Turks and Caicos zagen liggen op een 100 mijl en goed bezeild. Het was als de appel uit het paradijs. We konden er geen weerstand aan bieden......
Het inlezen voor Cuba maakte ons, ondanks alle beloften uit de reisgidsen ten spijt, nog niet erg enthousiast. Ook de super ervaring van het Flying Circus kon ons niet genoeg motiveren. Althans niet enthousiast voor nu. Puerto Rico was erg indrukwekkend en alle indrukken zijn dan ook nog lang niet verwerkt. We hebben daar meer dan een week rondgereden en heel, heel veel gezien. De gedachte om weer een week in een auto door een nieuw land te moeten rijden maakte mij niet warm. Cuba komt zeker nog wel keer aan de beurt. Misschien wel als we klaar zijn op de Turks and Caicos en anders een volgende keer. Je weet maar nooit. Arke fly vliegt drie keer per week op Havana, dus je bent er zo en Cuba is bij uitstek een land dat goed met de auto te doen is.
De uitzoomactie van de plotter ontpopte in een scheepsraad. De kinderen kwamen er bij en kregen de vraag wat zij de komende maand fijn zouden vinden om te doen. Ze willen in hotels slapen, snorkelen, aan het strand spelen en met de I-pad in de auto. Toen we uitlegden dat de hotels casas particulares waren zonder zwembad en dat we weer een week aan het autorijden zouden zijn, was de stemming unaniem. Turks and Caicos en daarna waarschijnlijk Bahama's. Goudgele stranden en helder blauwe zeeen.
Dus onze koers hebben we met 50 graden verlegd en met halve wind en ruim 7 knopen koersten we op Big Sand Cay aan. Maandagnacht om twee uur in de nacht plonsde het anker in het glasheldere water. Met de zaklamp kon ik vanaf dek het anker op de zeebodem zien ploffen.
Gisteren hebben we tijdens het varen walvissen gespot. We hebben er wel zeven gezien. Wat een imposante dieren. Ze zijn zo groot. Het is hier weer geweldig. We varen tussen de riffen en over ondieptes. Zeilboten zien we nauwelijks en we liggen alleen voor de onbewoonde eilandjes.
En zo kreeg dit verhaal een heel ander staartje.
Het scheepsjournaal is ook weer klaar.
Aangepaste versie na een nachtje heerlijk slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten