Nog 100 mijl te gaan.
De schildpadden zijn verdwenen en net hebben we een paar keer tussen de jagende dolfijnen gevaren.
Je ziet ze rustig gaan en dan ineens springen ze vooruit. De laatste keer zag Marieke een grote tonijn/vis proberen de dans de ontspringen door de dezelfde tactiek toe te passen. Uit het water springen, tot twee keer toe. Deze vis was bijna net zo groot als de jager. Nu is het weer even rustig en er zijn net weer wat rimpeltjes van de wind. De genua is net weer uitgerold en blijft gelukkig vol. De afgelopen dagen heb ik hem vaak uitgerold voor een half uurtje en dan viel de wind weer volkomen weg. Al met al een relaxte overtocht, we zijn er nog niet, die 100 mijl zijn nog niet gevaren, maar het aanhoudende gebrom van de motor is nog wel eens vermoeiend. de meisjes hebben er hoegenaamd geen last van. Hun leven gaat gewoon door. Spelen, drinken eten kletsen en nog meer spelen.
We zijn wel heel blij dat ze zo makkelijk zijn die drie kinderen.
Voor ons gevoel zijn we er al bijna. Het is wel 100 mijl maar we denken meer in de trand van nog een nachtje, ontbijten, wat aan school doen en dan laten we ons anker in Spaanse bodem vallen. dan is het tijd voor Playa, Cerveza en Tapas.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten