The Bahama's (what else?)

Na Cuba boksen we tegen de wind in naar de Bahama’s. Van Bahia de Vita naar Georgetown is het zo’n 160 mijl. Bij Georgetown vaar je op een soort Oosterschelde. De zee is heel dicht bij, maar je hebt niet de hoge golven. Je vaart er tussen de rotsen en zandbanken door naar binnen en de kleuren zijn ongelofelijk. In dit gebied bij Georgetown liggen heel veel Amerikaanse jachten. Een groot aantal blijft hier zolang de cruising permit het toelaat. Er is een heel dorpje ontstaan met bootjesmensen die van alles ondernemen en regelen daar. In de ochtend is er op de marifoon bijvoorbeeld een vrouw die het weerbericht voorleest en anderen de kans geeft hun ruilwaren aan te prijzen. Nadat het hele praatje met bijzonderheden en de activiteiten van vandaag is afgerond gaat het nog tien minuten verder met de boten die het allemaal hebben gehoord en die deze Sasha de Boer willen bedanken voor de geboden informatie. Wij klaren hier in en krijgen een cruising permit van een jaar. We voelen er veel voor om dit te gaan gebruiken. De Annalena komt ook naar Georgetown en het is weer een gezellig weerzien.

Na een paar dagen gaan we weer verder. We varen naar Lee Stocking Island. De Annalena gaat voor ons uit. Hier stond enkele jaren een onderzoekscentrum van de NOAA, de Amerikaanse KNMI. Ze zijn nu weg en er zijn een paar man bezig het eiland op te ruimen. De bewaker van het spul vertelt me dat er Boa Constrictors zijn, maar na vier uur nauwelijks ontspannen te hebben gewandeld kom ik toch tot de conclusie dat ik voor de gek gehouden moet zijn. De dag er na nemen we afscheid van de Annalena. We kiezen ieder ons eigen plan. Wij gaan naar Iguana, Black Point heet de nederzetting. Onderweg vangen we een grote dorado. Teveel vis voor vijf man. We varen door een doorgang tussen twee eilanden waar het met vier knopen stroom tegen en een deining van een krappe twee meter. Het is ronduit spectaculair. Daarna is het een stukje naar Black Point. Daar ligt de Nelly Rose en….. de Annalena. Het is de dag van de kroning. Samen met Gerard en Rommy eten we de heerlijke vis, het wordt een heel gezellig maal. Misschien wel een afscheidsmaal. De dag daarop vertrekt de Annalena met stille trom.

Wij blijven nog een dag. Daarna gaan we naar Staniel Cay. Daar zijn grotten onder water waar je met laag water binnen kan snorkelen. Hier de James Bond film Thunderball opgenomen, waarschijnlijk in zwart-wit. We blijven hier ook nog een dag liggen en genieten van het strand, zwemmen, snorkelen en schelpen zoeken. Daarna is Compass Cay aan de beurt. Tja, weer een prachtig eiland, blauw water, wit zand. Mooi, mooier mooist. We knuffelen met haaien. Het zijn nursesharks, ofwel verpleegsterhaaien, dus aardig en zorgzaam. Mooi, maar ook indrukwekkend. Daarna varen we naar Warderick Wells. Alleen maar mooist. Hier worden vast en zeker de folders van de Bahama’s gemaakt. Het is prachtig mooi. Er is ook van alles te doen. Je kunt er lopen en snorkelen en lopen enne. Nou ja genoeg te doen. Voornamelijk kijken we hoe mooi het is. De meisjes kijken met andere ogen. Zij vinden het wel mooi, mogen we nu weer verder spelen. Na ons vertrek uit Warderick Wells komen we er achter dat twee stagen kapot zijn. Dit verandert de plannen. We bekijken de mogelijkheden. Daar zijn we snel klaar mee, want die zijn er maar weinig. We besluiten om in etappes naar naar Fort Lauderdale te varen. Dezelfde dag ankeren we op Norman Cay. Daar nemen we nog even de kans om rond een echt vliegtuig van een drugskoerier te snorkelen. De piloot zal wel de lading hebben moeten inspecteren en zodoende het water als landingsbaan hebben aangezien. Hier komen we nog Nederlanders tegen die in Florida wonen en we krijgen een vracht nuttige tips binnen. Hier komt er een einde aan ons Bahamiaans avontuur. Wat is het mooi geweest. Al dat water met zoveel kleuren blauw. Het even ergens zijn zonder dat je het gevoel had dat je iets nuttigs moet doen. Even alleen maar ontspannen. Heerlijk. En nu zijn we weer met wat anders bezig. We gaan richting het meest westelijke punt van onze reis en zodra de stagen vervangen zijn gaan we oostwaarts zeilen…..

De volgende ochtend gaan we verder naar New Providence en na een rustige nacht gaan we door met de laatste etappe. Nog een 150 mijl te gaan naar Fort Lauderdale. We doen het in een keer en varen in het donker de Great Bahama Bank over. Geen maan, alleen maar sterren. Een pikdonkere nacht maar wel prachtig mooi. Rond 12 uur lopen we Fort Lauderdale binnen en is ons Bahamiaans avontuur ten einde. Wat was het mooi. Al dat water met zoveel kleuren azuur. Het even ergens zijn zonder dat je het gevoel had dat je iets nuttigs moest doen. Even alleen maar ontspannen. Heerlijk. En nu zijn we weer met wat anders bezig. We hebben ons meest westelijke punt bereikt en zodra de stagen vervangen zijn gaan we oostwaarts zeilen…..