De Grevelingen (wat een heerlijk water)

Vrijdag is het echt zover. We gaan naar de Grevelingen. Dit zoutwatermeer roept bij ons alle twee een heleboel herinneringen op. Het zijn herinneringen die bij Bas al teruggaan tot in zijn vroege jeugd en sinds ik Bas ken en dat is toch ook al 18 jaar! Wat hebben we hier al veel vakanties en weekenden doorgebracht. Alleen, samen, met vrienden en later ook als gezin. Wat hebben we hier veel gelachen, gedanst, maar soms ook wel gehuild. Wat een ongelofelijke aantrekkingskracht heeft dit water toch op ons alle twee.

Het is schitterend weer in Nederland. We gaan op een van de eilandjes liggen. Het is echt hilarisch, want ik kan niet eens een touw aangooien aan iemand die behulpzaam op het steigertje een touwtje staat aan te nemen. Het ziet er erg klungelig uit. Ik zie de mensen denken……”die kunnen er echt niks van”.  Het doet me niks en blijf met een big smile het touw gooien. Na een keer of vijf lukt het me dan toch. Ik kan niet eens een touw aangooien en het maakt me niks uit.  Als ik dit  ’s avonds vertel zegt Jan, dat dit jaar er ook wel voor gezorgd heeft dat je je over dit soort dingen niet sappel meer kan maken. Dat klopt, want het maakt me echt niks uit! Dat zou vorig jaar echt wel anders zijn geweest!

We sms’en met vrienden en familie, want we hebben afgesproken om hier op de eilanden te barbecueën. Wij liggen als eerste aangemeerd en onze scheepsmaatjes zijn hyper voor wat komen gaat. Ze breken de boot bijna af. Er wordt volop geklauterd op de giek en aan de schoten worden koprollen gemaakt. Het lijkt wel alsof Peppie en Kokkie ook aan boord zijn. Turemeluurs word ik ervan. Wij ruimen de boot op en steken de BBQ aan. We zien de Barbarossa in de verte aankomen en daarna ook De Deugd. Wat duurt dat lang. Zijn ze er al? Zijn ze er nu nog niet? Zenuwachtig is geen goed woord, maar spannend is het toch ook voor ons wel! Het einde van onze reis komt nu wel heel rap dichterbij.

Zo gebeurt het dat we eerst de Barbarossa vastknopen en niet veel later ook De Deugd. Wat leuk, wat een genieten, wat een nostalgie, zo vertrouwd. Wat is het gezellig om ze na een jaar weer te zien. We ontkurken weer een lekkere fles bubbels. Leuk. We kletsen onophoudelijk en voor we het weten is het veel te laat. Wat heerlijk om ze weer terug te zien. 

Als dit het voorproefje is voor wat ons de komende dagen te wachten staat, dan is ons thuiskomen bij voorbaat geslaagd!