Puerto Rico (does it better)

Na de Spanish Virgins zeilen we door de nacht naar het vaste land van Puerto Rico. Tijdens dit tochtje zijn wij verrast door de Coastguard die het een en ander van ons willen weten. Big Brother is watching over us. Als we aankomen ligt het Flying Circus ook in de baai en we hebben 's avonds een heerlijke barbecue bij hun op de boot. Zij gaan een dag later weer verder en wij huren voor een week een auto en scheuren kris kras over het eiland. We raken niet uitgekeken.

We blijven nog een paar dagen hier, want Bas heeft een serieuze blessure aan zijn rechterschouder. Hij kan zijn arm hierdoor al een week niet bewegen (dat heeft de pret gelukkig niet gedrukt). Sinds twee dagen gaat het gelukkig elke dag iets beter (wederom bedankt Jan). Helaas nog niet goed genoeg om te gaan. Als hij bijna niks kan met zijn rechterarm, dan kan hij dus ook niet zeilen. Ile a Vache ligt ruim 400 mijlen varen verder, dus daar moeten we samen fit voor zijn.

Als we op een avond na een tocht over het eiland terugkeren, komen we zeilers uit Canada tegen waar we mee aan de praat raken. Wat blijkt, hij is een acupuncturist met als specialiteit frozen shoulders. En dat is precies wat Bas heeft. Of hij morgenvroeg om half negen de eerste behandeling wil hebben?!? Hoe toevallig kan de wereld zijn. Natuurlijk zal hij er zijn, stipt op tijd.

Dit land heeft denk ik alles in zich verenigd waar ik blij van word. Het binnenland heeft een verbluffend mooi regenwoud, is onontgonnen, is niet heel toeristisch, heeft meer dan vijftig tinten groen, stikt van de watervallen, bezit kleine kleurrijke (berg-)dorpjes, etc,etc,. De sfeer op het eiland is ongedwongen. Ze eten hier nachos, taco's, empanadillas, domplines en heel veel andere heerlijke Latinogerechten. Ze spreken Spaans en drinken een Mojito, rum en bier. Er is een rijke historie, verschillende culturen hebben zich hier verenigd en ook kun je je hart ophalen in de musea. De stranden zijn ook weer geweldig en we signaleren zeldzame schildpadden en zeekoeien. Tot slot zijn er ook (heel veel) niet mis te verstane Malls en kunnen wij onze verwassen kleding verruilen voor wat nieuws.

Wat een land is dit toch? Het is toch niet normaal meer. Zoveel ontzettend aardige en vriendelijke mensen. Iedereen is zo trots op het land. Dit hebben we echt nog in geen ander land meegemaakt. Tuurlijk zijn we veel aardige lokale tegengekomen, maar de meeste hebben dan toch een eigen agenda. Ze willen je iets verkopen, je een rondleiding geven, iets voor je charteren, een klusje voor je opknappen of weet ik het wat. In dit land is dat echt anders. De mensen zijn onbaatzuchtig. Iedereen groet je, vraagt belangstellend hoe het met je gaat, waar je vandaan komen, of je hier voor de eerste keer bent en heet je nadrukkelijk welkom in Puerto Rico. Nou zo voelen wij het ook.

Wij vinden het dan ook geen straf om hier, al scharrelend langs de zuidkust, nog een paar daagjes te blijven.

De scheepsjournalen (35, 36 en 37) zijn overigens ook weer klaar.