Logboek
Tijd: 19.40 UTC
Positie:45°14 N en 19°12 W
Afgelegde afstand: 592 mijl
Nog te gaan: 649 mijl (Falmouth)
De avond wordt steeds minder rustig. Het waait continu 15 knopen schijnbare wind. De echte wind die je zou meten als we stil zouden liggen is 20 knopen, 6 Beaufort. We schieten enorm goed op. De gps geeft vaak snelheden boven de 7 knopen aan. We kijken nog een drietal series Criminal Minds en het is al een uur geweest als we gaan slapen. Rond drie uur draait de wind en Marieke wordt wakker van de lier. Ik blijf de cruising chute strakker zetten op de schoot maar hij klapt steeds dicht. We moeten nu teveel aan de wind gaan zeilen voor dit zeil en dus halen we het naar beneden. We krijgen alleen de slurf niet naar beneden omdat alles nat is van de regen en het doek van het zeil plakt vast aan het doek van de slurf. Dan moet hij maar zonder slurf naar beneden. We trekken het zeil in de lij van het grootzeil naar beneden. Marieke staat ook voorop want alleen is nu echt maar alleen. Wat een kracht heeft zo'n zeil, ik word een paar keer flink heen en weer getrokken, maar we hebben samen toch vlot het zeil in de zeilzak zitten. We blazen even uit in de kajuit en we halen meteen maar een Grib binnen. Zo krijgen we meteen de laatste mail ook weer binnen.
De rest van de nacht ben ik blij dat we de zeilwissel al gedaan hebben. De wind is sterker geworden en komt meer van voren in. We lopen nog steeds rond de 6 knopen en dat is goed om te zien. Falmouth komt zo snel dichterbij. Dat is goed te merken want aan het eind van de nacht heb ik het steenkoud. Het lijkt wel of ik niet meer op temperatuur kom. Ik heb toch een sweater aan en lig onder een slaapzak in de kuip waar de kuiptent op staat. Een kant, de lij, is open om alles te kunnen horen. Ik ga toch maar naar binnen. Tjonge wat heb ik het koud. Het duurt zeker een uur eer dat ik me weer lekker voel. Ondertussen worden de meisjes wakker en ze willen Koen Kampioen gaan kijken. Of papa even naar een andere bank kan verhuizen. Ik vind het prima, want wat kunnen ze anders doen in deze non-stop kermisattractie. Ik dut een nog een beetje en als Marieke even later naast me staat gaan we voor het ontbijt zorgen.
We maken nog een keer toast van het oude brood en de kinderen eten cornflakes. Marieke en ik kletsen wat buiten met een kop koffie en thee. De kinderen zitten weer aan de laptop gekluisterd. Dit is zo balen van deze dagen, dat je wel wat wil doen, maar door de bewegingen van het schip niet echt iets kan doen. De meiden vinden het overigens lang niet zo erg.
Wij mijmeren wat over hoe onze agenda's er uit komen te zien als we terug zijn. Ik wil zoveel dingen weer gaan doen, dat dat meteen mijn grootste valkuil is. Het ongecompliceerde reizigersleven bevalt zo ontzettend goed. We hebben een mooie droom verwezenlijkt en er weer een heleboel nieuwe voor terug gekregen. Vooraf hebben we bedacht dat we een reis van een jaar gingen maken. Daar hebben we ons op ingesteld en daarom is het goed zo. Zoals Ellen in haar mail van vannacht schreef: Het resultaat van zo'n reis is leven in twee werelden. Je wilt naar huis, maar aan de andere kant wil je dit mooie leven niet op geven. Het zijn rake woorden en na deze overpeinzingen ga ik nog een paar uurtjes slapen.
Ik ben een paar uur heerlijk onder zeil geweest. Als ik wakker word is het bijna een uur en tijd voor het ssb-netje. Eerst moeten we onze waterzak die aan dek ligt redden. Hij is onder de reling door gegleden en nu bengelt hij aan een paar touwtjes buiten boord. Met een paar flinke rukken ligt hij weer aan dek. Alleen jammer dat hij lek is geraakt. We gaan naar binnen en het netje is al begonnen. Wonder boven wonder horen we iedereen nu wel. De schepen noord van ons hebben nog meer wind en hogere golven. De meeste zijn onderweg naar Falmouth en komen wat eerder dan ons aan. Achter ons ligt ook een schip die net vertrokken is. Ook zij hebben weinig wind waar ze eerst doorheen moeten motoren. We geven onze positie op het netje door en dan gaan we lunch maken. Het brood wordt weer getoast in de oven en we eten het met ragout. De bijbehorende pastijbakjes zijn allemaal gekraakt dus die geven we aan de walvissen.
Marieke gaat 's middags nog even liggen en ik bak een brood. We doen niet veel. Om 17u hebben we een borrel in de kuip. Het zonnetje komt erbij en dat is lekker. We varen met vol tuig en lopen rond de 6.5 knopen. Dat zijn gewenste snelheden, want de gribs geven het beeld dat we vanaf morgen echt aanzienlijk minder wind krijgen. Alles wat we nu zeilen, hoeft straks niet gemotord te worden.
We eten chili met appelmoes en een yoghurtje als toetje. We eten echt onder helling. Als Liedewij haar bakje met appelmoes loslaat vliegt deze echt over de tafel. Ook zien we over de raampjes regelmatig een waterval komen. De meiden vinden het een hilarisch gezicht. Tijdens het eten wordt er veel gezongen. Het is gezellig aan tafel. Daarna gaat het tentje weer snel op om de kou buiten te houden. We halen nog een weerberichtje binnen en voor we het weten is het alweer tijd om de wacht in te gaan.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten