Oversteek Azoren-Oostende (dag 8; 25 juni)

Logboek
Tijd: 21.05
Positie: 48°35 N en 10°35 W
Afgelegde afstand: 998 mijl
Nog te gaan: 243 mijl (Falmouth)

Na het eten, het weerbericht en de kinderen te bed, halen we toch maar de cruising chute binnen. De wind wordt sterker en de hoek ongunstiger. Normaal trekken we een slurf over het zeil heen en dat is hij meteen ontwapend, mar de slurf is er af en we gaan het ouderwets doen. Marieke viert de val en ik trek het zeil aan een lijk naar binnen. Wat een kracht heeft die lap. Het waait een goede 20 knopen en dan moet je goed opletten. Voor je het weet trekt het zeil je overboord. Met vereende krachten hebben we het zeil snel binnen. Even de boel vastzetten aan dek en opruimen en dan zijn we klaar en nat. Gelukkig hangen de zeilpakken lekker droog in de kast. Die hebben minder te lijden dan wij.

Hierna kijken Marieke en ik nog samen een film. Als de film afgelopen slaapt Marieke en ik houd de wacht. Tussen de hazenslaapjes door moet ik de boel gaan reven. Het is half twee en het waait zomaar 25 knopen. Vol tuig is dan wat veel van het goede. Marieke vraagt of ze kan helpen, maar het is niet nodig. Voordat ze aangekleed is heb ik alles al weer klein. We kletsen even in de kuip. We schieten goed op, als dat zo maar mag blijven gaan.
Het is weer steenkoud in de kuip. Ik rits de hele tent maar dicht. Dat scheelt een slok op een borrel. Ik kruip weer onder mijn slaapzak en houd de wacht.

De dag breekt weer grauw en grijs aan. Het heeft vannacht ook geregend. De lucht gaat ook weer naadloos over in de zee. Het blijft wennen. De kinderen zijn op hun eigen tijd uit bed. Het lijkt er op dat ze eindelijk het tijdsverschil van Amerika naar de Azoren geslecht hebben. Ze waren hierdoor helemaal het besef van de dag kwijt. Is het ochtend of middag? Dat soort dingen.

Ons schip stampt door de golven. Het weer dat de gribs voorspellen klopt niet echt, echt niet. De weesystemen zijn danig in de war. Het moest nu rustiger zijn en halve wind. Deze trip kloppen de gribs veel minder dan tijdens de vorige. Balen. We maken even een ontbijt. Marieke wil niet veel want ze heeft ontzettende hoofdpijn en buikpijn. Zou het nog van het griepje komen dat hier aan boord heerst? Aan de ene kant hoop ik het, dan is het niets moeilijks. Ik blijf het altijd listig vinden, klachten in de buikstreek. Het kan van alles zijn en meestal is het onschuldig. Eenmaal tijdens mijn werk aan boord had ik iemand met 'vage' klachten die zeker niet onschuldig waren. Dus probeer ik Marieke maar een beetje in de watten te leggen, onder een hoek van dertig graden met een boot die stuitert op de deining. De snelheid is steeds verder aan het terug lopen. We varen ondertussen hoog aan de wind, en de wind is wat afgenomen. Doordat de boot steeds met de neus in de golven duikt, lopen we nog maar 3,5 knopen. We zetten de motor aan. Dan kunnen we wat hoger sturen en lopen we ook nog wat sneller. Zeilend was het maar de vraag of we Falmouth ooit zouden halen. Op naar de barkrukken van de Chainlocker!

Ik ga nog lekker even naar de kooi en Marieke heeft de wacht. Ik ben ondertussen best moe dus het slapen zal wel lukken. Als ik om twaalf uur weer uit bed kom ligt Marieke onder een slaapzak een serie te kijken. De buikpijn is niet minder geworden en ze voelt zich enorm beroerd. Wat sneu. Ik kan weinig meer doen dan Paracetamol geven en wat water. We zitten even samen in de kuip en dan ga ik brood maken want dat is bijna op. Om een uur is er weer het ssb-netje en na het net ga ik nog even wat onderhoud doen aan de watermaker. Even smeren, even kijken hoe alles draait, dan kunnen we daarna weer lekker water maken. De motor draait toch, stroom genoeg.
We maken een soepje en met wat vers brood. Het is ondertussen al weer drie uur. Niet te veel eten dus, anders lusten ze geen avondeten.
We zitten nu bijna op het continentale plat. De waterdiepte loopt heel snel van 4000 meter naar 100 meter. Bijna zijn we in Noord-Europa. Vaak zijn er bij deze steile helling visserschepen te vinden want hier loopt ook oceaanstroming tegenaan en is er veel vis. Met slecht weer is het hier ook vaak rommelig want de lange oceaandeining loopt hier ook stuk op het plotselinge gebrek aam waterdiepte.

We eten Frederique haar lievelingskostje, pasta carbonara. Ze heeft zelfs mee geholpen met koken. Na het eten is het weer tijd voor alle meisjes om te gaan slapen. Marieke gaat de ziekenboeg in, figuurlijk

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com